Genç bir adam ceza evini boylamak üzereymiş. Yargıç onu çocukluğundan beri tanıyormuş ve ünlü bir yazar olan babasıyla da tanışıyormuş. Sulh yargıcı,
-“Babanı hatırlıyor musun?” diye sormuş.
Bu soruya
-“Onu oldukça iyi hatırlıyorum” şeklinde cevap vermiş.
Suçlunun vicdanını yoklamaya çalışan yargıç şöyle demiş:
-“Mahkum edilmek üzereyken ve şu anda mükemmel bir insan olan babanı düşünürken, onun hakkında net olarak ne hatırladığını anlatır mısın?“
Bir sessizlik olmuş. Daha sonra yargıç beklenmeyen bir cevap almış;
-“Öğüt almak için yanına gittiğimde, yazdığı kitaptan başını kaldırarak bana baktığını ve “Çek git başımdan; çok meşgulüm !” dediğini hatırlıyorum. Ona arkadaşlık etmek için yaklaştığımda bana dönerek “Çek git başımdan oğul; bu kitabı bitirmeliyim !” derdi. Sayın yargıcım siz onu büyük bir yazar olarak hatırlarsınız fakat ben onu kaybedilmiş bir arkadaş olarak hatırlıyorum”
Yargıç kendi kendine söylenmiş;
-“Yazık ! Kitabı bitirdi ama oğlunu kaybetti ! ”
Çalışma şartlarının zorlaştığı, kariyer elde etmenin önemli bir sosyal değer olarak görüldüğü, yaşam koşullarının maddi olarak zorla kazanıldığı günümüzde, başta anne-baba olmak üzere aile bireyleri birbirleriyle konuşmak, birbirlerini dinlemek için yeterli zaman bulamamaktadırlar. Halbuki; hızlı değişen yaşam koşullarının getirdiği riskler nedeniyle, özellikle çocuklarla daha çok karşılıklı konuşulması gerekmektedir.
Toplumda meydana gelen yenilikler, yeni değer yargılarının çocuklar tarafından nasıl algılandığını belirlemek, gerekiyorsa alınan yanlışlıkları düzeltebilmek için anne-babaların çocuklarıyla konuşmak üzere fazla zaman ayırmaları gerekir. Günün yaşanan olayları, heyecanları, başarı-başarısızlıkları, üzüntü ve sevinçleri paylaşmak her birey gibi çocukların da en doğal haklarıdır.
Özellikle çalışma şartlarının zorluğu nedeniyle aile bireylerinin az görüşmesi, eşler için bile olumsuz bir durumdur.Eşler arasındaki sevgi bağlarının gelişmesi, aile içindeki sorunların zamanında çözülebilmesinde yüz yüze iletişim eksikliği yaşanmakta, aile içindeki huzur ortamına doyum olmamaktadır. Bu nedenle ortaya çıkan uyumsuzluk,yeterli güven ve sevgi koşullarının oluşmasını engellemektedir.Aile ortamında birlikte olmak, sözlü ya da sözsüz mesajlarla sevgi gösterilerinin olması ,ailede süreklilik açısından çok önemlidir. Yalnız birçok insan iletişim kuruyorum derken, daha çok kendi düşüncelerini, istek ve ihtiyaçlarını ifade etmekten hoşlanır. Ancak, karşıdaki insanın da gereksinimleri, düşünceleri ve isteklerinin olabileceğini algılayamaz. Aile en küçük ve en temel sosyal birim olarak, tüm aile bireylerinin düşünce, istek ve gereksinimlerinin ifade edildiği ve karşılandığı bir yapı olduğu unutulmamalıdır.
Bu genel açıklamalardan sonra, çatışma yaşanmaması, çocukların kaybedilmemesi, yeterli sevgi ve ilginin verilebilmesi için, çocukları ihmal etmemeli, onlara zaman ayırmalıyız. İşimiz için çocuklardan vazgeçmemeliyiz. Asıl olan çocuklarımızdır. Yaptığımız iş, verdiğimiz çaba onlar içinse, onlara yeterli zaman ayırmak, onlarla gezmek, tiyatro-sinemaya gitmek, oyun oynamak, sohbet etmek, çocukları dinlemek gibi etkinliklerle ilgi ve sevgimizi göstermek zorundayız. Böyle davranarak onlara; yanlarında olduğumuzu, onları anladığımızı ve sevdiğimizi ifade etmiş oluruz. Çocuklarımızla dinlerken nelere dikkat etmeliyiz?
1-Çocuklarımızı dinlemek için özel bir zaman ayırmalıyız.
2-Dinlerken çok sakin olmalıyız.
3-Anlatılanlar ne kadar uçuk olursa olsun, sabırla sonuna kadar dinlemeliyiz.
4-Çocuğumuzun gözlerine bakarak dinlemeliyiz.
5-Öfkeli ve tehdit edici olmadan, rahat konuşmasını sağlayıp onu anlamaya çalışalım.
6-İlgi ile dinlediğimizi belirten konuyla ilgili sorular soralım.
7-Onları sorgulayıcı olup soru yağmuruna tutmayalım,
8-Rahatlaması için onların başını okşayın, onlara sarılın.
9-Duygularını abartılı da olsa bırakın anlatsın, olayı yaşasın sonuna kadar dinleyin.
10-Yüz ifadeniz ve beden dilinizle onu anladığınızı ifade edin.
11-Çocuğunuzun anlattıkları ne kadar tuhaf ve çelişkili- komik olursa olsun gülmeyin.Aksi halde hafife alındığını ve kendisiyle alay edildiğini zanneder, anlaşılmadığı kanısına varır, güvenmez ve anlatmaktan vazgeçer. Dinledikten sonra yorumlamak, ona yorumlatmak, birlikte çözümler bulmak kolaydır.